Υπάρχουν οι σχεδόν ΤΕΛΕΙΕΣ σειρές που έχουν έξυπνο-πρωτότυπο σενάριο για 4-5 σεζόν(πολύ δύσκολο), πλοκή που δε βαριέσαι, αληθοφανή και βατή συμπεριφορά και με απλούς αλλά πραγματικούς ηθοποιούς που νομίζεις ότι παίζουν τον εαυτό τους. Αυτή η σειρά ΘΑ μπορούσε να είναι μια από αυτές.
Ξεκινάω από τα μείον. Εκτός από τον James Spader και ακόμα 2-3 ρόλους και φυσικά όλα τα μεγάλα ονόματα (Μπράιαν Ντένεχι, Κριστόφ Λαμπέρ κ.ά.) που κάνουν ένα πέρασμα, ΟΛΟΙ οι άλλοι ρόλοι είναι από μέτριοι μέχρι λίγοι. Το μήνυμα: υπάρχουν ΚΑΙ καλοί-αγαθοί μπάτσοι-πράκτορες είναι σε κάθε επεισόδιο και πιο πολύ στα όρια πλήσης εγκεφάλου. Το 2ο μήνυμα είναι πιό απόλυτο. Σε κάθε γειτονιά και κάθε οικογένεια του πλανήτη υπάρχει τουλάχιστο μια διαπλοκή. Έτσι μπορείς πλέον να φοβάσαι τους πάντες και τις σκιές τους. Ο φόβος είναι το καλύτερο εργαλείο για να εξουσιάζεις.
Η μουσική είναι σπαστικά δυνατή και αταίριαστη. Ρε μαστόρια, ξέρετε ότι οι περισσότεροι τα βλέπουν βράδυ (με καλό ηχοσύστημα ή όχι) και όλος ο ήχος είναι σε μια ένταση που βοηθά την πλοκή. Είναι ανάγκη να βάζετε τσίτα μουσικά και αταίριαστα τραγούδια και να λέτε ότι βοηθούν στην απογείωση του σασπένς. Σαράουντ στόκο έχετε στα αφτιά σας. Σίγουρα το αντίθετο καταφέρνετε. Περαστικά σας και -1 δικό σας.
Στα συν η εκπληκτική ερμηνεία από τον James Spader που εδώ μάλλον κάνει τον καλύτερο ρόλο της ζωής του.
Οι πρώτες 4 σεζόν είναι στο στυλ του Person of Interest. Στην 6η σεζόν εξακολουθεί το σενάριο να έχει λίγη φαντασία, πολλαπλές διαπλοκές, γρήγορη πλοκή και φυσικά μοναδικούς διαλόγους με τον Ρειμοντ Ρέντινγκτον (James Spader) να δίνει πάλι ρεσιτάλ. Αλλά πάλι υστερεί στην δράση (παιδική και γελοία για αμερικάνικη σειρά) και τα κενά-λάθη απλά υπάρχουν για να γεμίζουν τα επεισόδια. Φυσικά έχουν “ξεχειλώσει” αυτή την πιπίλα του Ποιος είναι ο Ρειμοντ Ρέντινγκτον και είναι τόσο μπερδεμένη που στο 19 επεισόδιο της 6ης σεζόν κατάφεραν να το κάνουν γόρδιο δεσμό. Μόνο έτσι θα είχαν ακόμα 1-2 σεζόν.
Η 7η σεζόν απλά υπάρχει σαν αριθμός. Νταούλια μας τα έκανε η Κατερίνα Ροστόβα με την μανία της να μάθει ποιος-που-γιατί και για 10 επεισόδια η κόρη της να σπέρνει τραχανά. Η αποκάλυψη της αλήθειας είναι πλέον αδιάφορη όπως και η ερμηνεία της Καταρίνας και ύστερα από τόσο μπουρδούκλωμα και διαπλοκή απλά υπάρχει για να κταγράψει ακόμα μια σεζόν. Ούτε ο σεναριογράφος δε θυμάται τι έγινε στην 1η-2η σεζόν. Απλά να βγάλουμε κάνα φράγκο. Στο 15ο επεισόδιο παίζει ο Dennis Boutsikaris. Το 15ο επεισόδιο είναι και “ύμνος” για την οπλοκατοχή στην αμερική.
Η 8η σεζόν (εν μέσω πανδημίας) προσπαθεί να απομυθοποιήσει τον κεντρικό ήρωα αλλά αυτό ήδη έχει γίνει. Η εντελώς βαρετή 8η σεζόν απλά υπάρχει για τα τελευταία μεροκάματα και για να γεμίσει λίγα λεπτά από τον πανδημικό ελεύθερο χρόνο μας. Το 18ο και 19ο επεισόδιο είναι τα πιο βλακώδη και χαζά από όλες τις σεζόν. Και από το 20ο επειόδιο. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αρχίζει να ξεκαθαρίζει. Και στο 22ο επεισόδιο ενώ λες ότι τελείωσε με μια αξιοπρεπή ανατροπή!!! Αμ δε.Πάρε και την 9η σεζόν σαν τις μεταλλάξεις του covid. Η 10η σεζόν θυμίζει λίγο από της αξιοπρεπείς 4η-5η σεζόν.
Για να ακονίσεις ευχάριστα το μυαλό σου.