Έχεις κουμπώσει τα “ντουροφετ” και περιμένεις να σε πάρει ο ύπνος. Θα σε συντροφέψει 100 βράδια τουλάχιστον. Ατάλαντοι Δ’ κλάσης ηθοποιοί, σε 5 επεισοδιών σενάριο με καταιγιστική πλοκή και “άχρωμο” ολίγον σεξ. Ένα ποτ πουρί από 5 σενάρια σειρών, που η υπόθεση ΔΕΝ καταλήγει κάπου καθώς σε κάθε σεζόν αλλάζει ο στόχος. Μεγάλη αφέλεια στους διαλόγους. Μιλάνε για πυρηνικά και βόμβες και τσακώνωνται για το ποιος θα κάνει τι, στο βωμό της γρήγορης πλοκής. Οι αρχικοί ρόλοι πάνε περίπατο και όλοι κάνουν τα πάντα. Στο 22ο και τελευταίο επεισόδιο της 2ης σεζόν η κάθε λέξη - η κάθε σκηνή είναι και μια βλακεία-ψέμα-πατάτα-κλανιά σκέτη. Εάν βλέπεις για πρώτη φορά σίριαλ ίσως να ΜΗΝ ξαναδείς.
Χιλιάδες και απανωτά κενά στο σενάριο. Αμέτρητα λάθη και αφελείς εξηγήσεις. Και όλα αυτά προσπαθούν να τα περάσουν με την γρήγορη ροή των σκηνών. Δηλαδή σε κοροϊδεύουν ασύστολα σε κάθε σκηνή-λέξη κι εσύ βλέπεις μια-δυο σκηνές δράσης που και αυτές είναι εντελώς παιδικές και άγαρμπες.
Ένα παράδειγμα. Ο δισεκατομμυριούχος της Γουόλ Στριτ έβγαλε 350 εκ. δολλάρια από την συντριβή τρένου. Πάνε στο σπίτι του και σε 10 δεύτερα αντιγράφουν το κομπιούτερ του, βρίσκουν ότι έχει πληρώσει τον μηχανοδηγό του τρένου ΚΑΙ τον συλλαμβάνουν. Σε 10 δεύτερα και δίχως να αναρωτηθούν εάν ήταν στημένο. Τελικά ήταν στημένο αλλά πριν ΔΕΝ ήταν. Ποτέ δε θα το μάθουμε γιατί τελείωσε το επεισόδιο. Τι (???) δεν καταλαβαίνεις?
Ένας ατάλαντος ξυλοκόπος Γουίλερ. μια ατάλαντη Έλενα Ναθαναήλ Τζέιν Ντο-Ρεμί και άλλα 5-6 ατάλαντα τσιράκια. Εξαιρέσεις η πολύ καλή Πάτερσον και οι συμπαθείς ΡιτςΝτοτΚομ και Ρόμαν. Όμως το γρήγορο σενάριο-πλοκή, με τα άπειρα κενά-λάθη-κλεμένες φανφάρες καταστρέφει τα πάντα σε αυτή την σειρά. Για γέλια τρελά: όταν η διπλοσβησμένης μνήμης Τζέιν Ντο-Ρεμί αγαπά-δεν αγαπά τον ξυλοκόπο Γουίλερ καθώς μαθαίνει-δεν μαθαίνει ότι σκότωσε-δεν σκότωσε την κόρη της που δεν υπήρχε-υπάρχει αλλά δεν ήξερε-ξέρει ότι δεν πέθανε-θα πεθάνει γιατί ο αδελφός της θέλει να της κάνει την ζωή δύσκολη, γιατί έκλεισε στην φυλακή την μάνα ΤΟΥΣ που …. ουφ, τέλος με το Μικρό σπίτι στο λιβάδι της αφέλειας.
Μπράβο σε όλους αυτούς που εκθιάζουν τέτοιες σειρές και απλά είναι μια περιπέτεια για να περάσεις 100 βράδια διασκέδασης. Κρίμα γιατί αυτό το σενάριο θα μπορούσε να “δωσει” μια πολύ καλή σειρά.