Το κλασικό σενάριο. Υπερπληθυσμός και πολύ λίγοι ζούν στην υπεράκτια χώρα με όλες τις ανέσεις, αλλά δεν κάνουν παιδιά. Ο υπόλοιπος λαουτζίκος είναι απομονομένος και όταν γίνουν 20 χρονών, περνούν από Δοκιμασία και μόνο το 3% κάθε χρόνο πάει στην υπεράκτια χώρα. Μόνο οι έξυπνοι που πατούν επάνω σε πτώματα αξίζουν να ζήσουν, στον φασιστικό τέλειο κόσμο, με φόντο μια Βραζιλία πολύ κοντά σε αυτή που οραματίζεται ο Μπολσονάρο. Ό απλός λαός παρουσιάζεται σαν μια άβουλη και χαζή μάζα ανθρώπων που θέλουν πάντα ένα αφεντικό να τους εξουσιάζει. Παρουσιάζουν την Διαδικασία ως την ιδανική λύση για την ανθωπότητα και τον Σκοπό ως τους χαζούς αναρχικούς που θέλουν μόνο το χάος. Ακόμα ένα σίριαλ που μιλά για την μείωση-εξόντωση του λαουτζίκου. Οι ερμηνείες είναι απλά αγαθές στην 1η σεζόν και η πλοκή αρκετά γρήγορη. Η δράση είναι υποτονική και το σασπένς απλά δεν υπάρχει.
Στην 2η σεζόν γίνεται μια βραζιλιάνικη σαπουνόπερα και απλά φουσκώνουν το μπαλόνι για να πάει άλλες 2-3 σεζόν. Στην 3η σεζόν έχουν πεθάνει όλοι οι πρωταγωνιστές και το σενάριο τίνει προς το άπειρο. Πάρε και ένα νηπιακό happy end στην 4η σεζόν να δέσει το γλυκό. Απλά και μόνο να έχω κάτι να μην ξαναδώ.
Για τέτοιου είδους σενάρια, υπάρχουν έστω δυο δικαιολογίες και έστω μια θεωρία. Η πρώτη δικαιολογία λέει ότι γράφω τέτοια σενάρια, γιατί ο φόβος “αγγίζει” τους περισσότερους θεατές και άρα πουλάει. Η δεύτερη δικαιολογία λέει ότι “μας προετοιμάζουν” για ένα δυσοίωνο μέλλον όπου ο “κακόμοιρος” μένει πάντα στην απέξω. Και η θεωρία που λέει ότι είτε φτωχός είτε πλούσιος στο τέλος (πολύ σωστό) θα πεθάνεις και άρα δε θα μείνει ΤΙΠΟΤΑ που να θυμίζει Εσένα. Άρα, βγάλε όποιο συμπέρασμα θέλεις ή απλά δες την σειρά-ταινία και μην σκέφτεσαι ΤΙΠΟΤΑ.